Swedish Bridge Code

 راهنماي طراحي سوئد براي مقاومسازي سازه هاي بتني به وسيله FRP

راهنماي طراحي سوئد براي مقاومسازي سازه هاي بتني به وسيله FRP در سال 1999 ، BRO 94 ، منتشرگرديد . اين راهنما براساس آناليزهاي تئوري ، نتايج آزمايشگاهي و تجربيات عملي بر روي مدلهاي واقعي شكل گرفته است . مقاوسازي با ملاحظه اثرات خمش ، برش ، پيچش و خستگي بررسي مي گردد . بعلاوه توضيحي در مورد چگونگي اجراي عمليات مقاومسازي ارائه گرديده است . در انتهاي راهنما چندين مثال در مقاومسازي اعضاي سازه اي مطرح مي گردد .

قبل از شروع مقاومسازي يك سازه ، بايد بررسي دقيقي بر روي آن صورت گيرد . اين مطالعه و بررسي شامل ارزيابي پارامترهاي مختلف و محاسبات تئوري كل سازه است . اين بررسي براي مثال شامل نوع مقاومسازي مورد نياز و كيفيت مواد موجود ، بتن و فولاد ، مي باشد . همچنين محيط پيراموني سازه بسيار مهم مي باشد . نه تنها اثر مواد تقويت كننده بر روي شرايط محيطي ، بلكه نحوه تأثير تغييرات آب و هوايي اطراف سازه نيز بايد بر روي مواد تقويت كننده ، بررسي گردد .

جهت استفاده از مواد FRP و مقاومسازي بهينه ، توصيه ها و راهنماهاي طراحي مناسب و دقيقي ، ضروري مي باشد . كمبود راهنما ميزان استفاده از FRP را براي تقويت سازه ها ، محدود مي كند . بنابراين ارائه يك راهنماي طراحي جهت استفاده از اين مواد بسيار ضروري است .

فلسفه مقاومسازي

جهت حفظ سازه در شرايط عملكردي مناسب آن ، ضروري است كه در يك فاصله زماني معلوم تعمير گردد . اگر در تعمير سازه نقص وجود داشته و باعث كمتر شدن عملكرد سازه گردد ، ضروري است كه سازه به وسيله مقاومسازي و ترميم مجدد ، به ظرفيت عملكردي اوليه خود برسد . همچنين در مواردي كه نياز به ظرفيت عملكردي بالاتري است ، تقويت سازه ضروري مي باشد . ظرفيت عملكردي سازه مي تواند با ميزان تحمل بار ، شكل پذيري ، دوام ،كاربري سازه و شكل ظاهري آن شناخته شود . در صورتي كه معلوم شود يك سازه نياز به مقاومسازي داشته و FRP راه حلي براي رفع مشكل آن مي باشد ، مراحل خاصي بايد براي اين منظور دنبال گردد . اولين مرحله ، بررسي دقيق سازه به لحاظ نقايص عملكردي ، خصوصيات مواد و تاريخچه بارگذاري آن مي باشد . مرحله بعدي ، طراحي دقيق سازه طبق روند ارائه شده در زير است .

اجراي عمليات مقاومسازي

 اگر مطالعات نشان دهند كه صفحات FRP بهترين و مناسبترين روش جهت مقاومسازي سازه هستند ، چهار مرحله اساسي بايد انجام گرفته و دقت شود . اول آنكه سنگدانه هاي سطحي از بتن كه FRP به آن مي چسبد بايد بدون پوشش بوده و بايد شيره بتن آن ساييده شود . همچنين سطح بايد قبل از نصب سيستم مقاومسازی به خوبي از گرد و خاك پاك گردد . رايج ترين راه حذف پوششهاي اضافي سنگدانه ها ، استفاده از سندبلاست مي باشد ؛ البته از واتر ـ بلاستيك يا واتر ـ گريندينگ نيز مي توان استفاده نمود . هواي با فشار و يا مكشي ساده      مي تواند گرد و خاك را پاك نمايد . دومين مرحله از پروسه مقاومسازي ، استفاده از يك آستر مناسب مي باشد . كارايي آستر بالا بردن عملكرد چسبندگي چسب مي باشد . بعد از استفاده از آستر و سخت شدن آن ، اولين لايه از رزين بر روي سطح ماليده مي شود . سپس مي توان لايه FRP را بر روي سطح سازه چسباند . اگر از چند ورقه استفاده مي شود ، پروسه استفاده از رزين و لايه تا اندازه اي كه همه لايه هاي   مورد نظر چسبانده شوند ، تكرار مي گردد . در آخر يك لايه نهايي از پلاستر ، بتن پليمري ، رنگ و شاتكريت مي تواند از لحاظ جنبه هاي ظاهري و همچنين حفاظت دربرابر آتش ، استفاده گردد .

بسيار مهم است سطوحي كه لايه هاي FRP بر روي آن چسبيده مي شوند ، از هرگونه گرد و خاك و ديگر آلودگيها مانند روغن و گريس ، پاك باشند . سازندگان مختلف چسب ها توصيه هاي مختلفي راجع به مسائل محيطي محل استفاده از چسب خواهند داشت اما به طور متوسط بايد درجه حرارت سطح بتن از 10°C بيشتر بوده و توصيه مي شود كه دماي محيط كاري 3°C از نقطه شبنم بيشتر باشد . درصد رطوبت نسبي هوا بايد كمتر از 80% بوده و مقاومت كششي سطح بتني بايد بيشتر از 1.5MPa باشد . ناهمواريهاي مجاز در سطح بتن بستگي به سيستم مقاومسازي مورد استفاده داشته و بايد به وسيله سازنده حد مجاز آن تعيين گردد . همچنين مهم است كه عمليات مقاومسازي توسط كارپردازان ماهر و با تجربه نسبت به اين زمينه صورت گيرد .