شکست های برشی و خمشی ، دو حالت عمده ی شکست در تیر های معمولی بتن مسلح هستند . شکست خمشی ، به شکست برشی ، ترجیح داده می شود ، زیرا رفتار شکل پذیرتری از خود نشان می دهد .

شکست نرم علاوه بر آنکه امکان پخش مجدد تنش را فراهم می آورد ، به کاربران و حاضران در محل فرصت بیشتری برای پی بردن به وضعیت بحرانی تیر می دهد .

در حالت مقاوم سازی خمشی تیر های بتنی با روش چسباندن صفحات FRP ، ملاحظه می شود که شکل پذیری تیر نسبت به حالت عادی آن ، کاهش یافته است . البته حتی در این شرایط هم ، شکست آن تحت خمش شکل پذیرتر از شکست برشی آن است . به طور کلی افزایش مقاومت برشی ، احتمال گسیختگی خمشی را نسبت به گسیختگی برشی بیشتر می کند و در نتیجه عضو سازه ای ، شکل پذیرتر می شود .

اگر یک تیر بتنی ، در تحمل برش ضعیف باشد یا پس از مقاوم سازی خمشی ، ظرفیت برشی آن در تحمل نیروهای برشی نسبت به ظرفیت خمشی ، ضعیف تر باشد ، باید مقاوم سازی برشی آن هم مدنظر قرار گیرد .

مقاوم سازی برشی در بیشتر موارد ، یک مرحله ی کلیدی و اساسی در مقاوم سازی مؤثر تیر های بتنی است .

استفاده از صفحه ی زیرین FRP برای مقاوم سازی خمشی تیر های بتن مسلح تأثیر چندانی بر مقاومت برشی آنها ندارد ، بنابراین از اثر مقاوم سازی خمشی تیر ها ، هنگام طراحی برای مقاوم سازی برشی ، صرفنظر می شود . همچنین مشخص شده است که صفحات طولی FRP چسبانده شده به سطوح کناری تیر ، کمک چندانی به افزایش مقاومت برشی تیر نمی کند . در اینجا باید تأکید شود که هرچند الیاف چسبانده شده به سطوح جانبی در راستای طول تیر ، کمک شایانی به ظرفیت برشی تیر نمی کند ، اما الیاف چسبانده شده به این وجوه تحت زوایای دیگر ، در افزایش مقاومت برشی تیر سهیم می شوند . بیشتر زوایا برای چسباندن الیاف به وجوه جانبی ، به جز زاویه ی موازی با ترک های برشی ، در مهار کردن و کاهش دادن عرض ترک ها مؤثر و مفیدند .

ترکیب اشکال گوناگون چسباندن و جهت الیاف و نیز پراکندگی آنها در مجموع به ایجاد طرح های گوناگون مقاوم سازی برشی منجر می شود .

انتخاب روش ها ( طرح های ) مقاوم سازی

بسته به عوامل گوناگون ، طرح مقاوم سازی مناسب باید انتخاب شود . این عامل ها عبارتند از :

• میزان دسترسی به تیر در محل ، ( اگر کل محیط تیر قابل دسترسی باشد ، می توان آنرا به روش دورپیچ کردن ( WRAPPING مقاوم سازی کرد ) ؛ 

• وضعیت بارهای وارد آمده ( بارهای یکنواخت ، بارهای سیکلی و رفت و برگشتی ) ؛

• مبزان افزایش مقاومت برشی مورد نیاز ؛

• دسترسی به انواع مصالح FRP ؛

• ملاحظات اقتصادی .

بر اساس اطلاعات موجود ، چسباندن FRP به وجوه جانبی ضعیف ترین روش مقاوم سازی برشی ( به دلیل مسائل مربوط به چسبندگی ) است . همچنین دورپیچ کردن مقطع مؤثرترین روش است . اغلب برای ستون ها که به طور معمول دسترسی به هر چهار طرف آن ممکن است ، استفاده می شود استفاده از پوشش U شکل هم از نظر کارایی و تأثیر ، در حد متوسط است .

در تیر ها ، که وجود یک دال سبب می شود دورپیچ کردن کامل آن مشکل باشد ، معمولا از این روش استفاده می شود ، بنابراین هرجا که امکان پذیر باشد ، دور پیچ کردن مقطع در اولویت اول و پس از آن استفاده از پوشش U شکل در اولویت بعدی قرار دارد .

در مواردی که هم مقاوم سازی خمشی ( از طریق چسباندن صفحه ی زیرین ) و هم مقاوم سازی برشی به روش پوشش U  شکل یا   دورپیچ کردن مقطع ، مورد نیاز باشد ، توصیه می شود که ابتدا مقاوم سازی برشی انجام شود . در این روش ، بخشی از نیروی کششی در صفحه ی زیرین به FRP وجوه جانبی منتقل می شود و در نتیجه ریسک شکست چسبندگی در صفح ی زیرین تیر کاهش می یابد .